İNSAN OLMAK

İNSAN OLMAK

İnsanoğlunun yaratıldığı günden bu güne yaşadığı paradoksal problem.İnsan olarak doğmasına karşılık insan olamama yada insan kalamama sorunu.Tabi ki genelleme yapmak her ne kadar doğru değilse de büyük çoğunluğun problemi olduğu yaşadığımız dünyanın halinden belli..Çok hızlı bir giriş yaptığımın farkındayım.Konu o kadar derin ki,başka türlüsü olmuyor.

Her şeyimiz olabilir ve her şey olabiliriz. Evlerimiz, arabalarımız. Her türlü teknolojik imkanımız renk renk elbiselerimiz, pahalı parfüm, ya da kremlerimiz, pahalı alışkanlıklarımız. Güzel ya da çirkin, Uzun ya da kısa, boylu poslu, gösterişli, ya da gösterişsiz, tombul, ya da zayıf, genç, ya da yaşlı, kadın, ya da erkek, anne, baba, kardeş, ağabey, dost, arkadaş, huzurlu ya da huzursuz, güler yüzlü, ya da somurtuk, sakin, ya da hareketli, sabırlı, dayanıklı, heyecanlı, atak ve coşkulu, hatta her an içinde bulunduğumuz duruma göre bir şey de olabiliriz.

Sonra iş sahibi olabiliriz, ya da işsiz, Üniversite, lise, yada ilköğretim mezunu olabiliriz, bir meslek sahibi olabiliriz, öğretmen, memur, işçi, doktor, mimar, ya da avukat, hatta mesleğimizde üst seviyelere çıkabiliriz, ünvanlarımız olabilir. Bütün bu özelliklerimiz çevremizde takdir görebilir, övgüler alabiliriz. Tüm bunlar iyidir hoştur, güzeldir. Büyüklerin dediği gibi adam bile olabiliriz.

Ama, İnsan olmak başka bir şeydir.

Onun, ne okunacak bir kitabı, ne de ezberlenecek bir formülü vardır. İnsan olmak, yukarıda saydıklarımızın ve saymadıklarımızın tamamını kapsar. Eğer İnsanları toplumsal alt kimliklerine göre ayırmadan, cinsiyetlerine göre kayırmadan, zengin, fakir, ya da meslek, ya da ünvanlarına göre değil, önce insan olduğu için sevip sayıyorsak, çevremizdekilere sahip olduklarına göre değil, bizimle paylaşmamış olsa bile, paylaştıklarına göre önem, değer ve anlam verebiliyorsak, verdiğimiz sözü tutuyor, özümüz ile sözümüz birbirini tamamlıyorsa, iyi niyetli, samimi, merhametli, dürüst ve alçak gönüllü isek, insan olmaya başladık demektir.İyi insan,kalbinden hiç kötülük geçirmeyen saf insan demek değildir.Asıl iyi insan her türlü kötülüğün farkında olup,iyi olanı tercih edendir.

Havalı sıfatlarımız olabilir ama, en havalısı insan olmaktır. Kadın ya da erkek olmaktan, toplumsal sıfatlarından çok daha anlamlıdır. Tüm bunların yanına bir de erdem gelirse, insan olduk demektir. Ve insan olduğumuzda, artık insanların yüzlerine değil, ruhlarına bakmaya başlayabiliriz. Velhasıl insan olmak derin mesele.Yazımı, bana göre büyük insan,üstat Mevlana’nın çok sevdiğim bir sözüyle bitirmek istiyorum

’’ Ne fark eder ki,kör insan için elmas ta bir,camda.

Sana bakan kör ise ,sakın kendini camdan sanma..!’’

Maskesiz,doğal,açık,net,şeffaf,kalbi örümcek ağı bağlamamış,sevgi dolu,vicdan sahibi ve merhametli insanların hayatınızdan eksik olmaması dileklerimle Tüm İslam alemine hayırlı ramazanlar temenni ederim.

SAYGI VE SEVGİLERİMLE

ŞAPKALI ADAM